Czystki

[Ellen]

Zaraz utnę Wirusowi w sygnaturce pierwszą mackę...

I mojej recenzji mam nie pisać, tak? O świętym gównie też nie pisać?

[Millenium Falcon]

Wiruuuuus naaaaaas nieeee koooocha, BUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU!
<odchodzi ze szlochem, tratując ogonem okoliczne wioski>

[Ebola]

Nie mogem teraz. Sprzątam. Jutro przyjeżdża MAMUSIA!!!

[Ellen]

A KIEDY będziesz mogła?
Bo mi rączka już drga na nożu. Zaraz z macki spłynie kropla....eeee.... czegoś.


Ellen

[Bebe]

Chyba zaraz wylądujemy w garze :)

Chyba najpierw ten wątek musiałby mieć jakiś określony topik...?
Tutaj nic nam nie grozi.... możecie śpiewać dalej!!

[Ebola]

Hm, to na zachętę, sam początek
<wirus się poświęca, wirus wklepuje, wirus nic nie poprawia, leci na zywca, wirus cytuje te słowa bez komentarza>

Premier Wielkiej Brytanii, Roland Nowell, przemawiając na Forum Centralnej Unii Wrzechświatowej powiedział znamienne słowa. Cytujemy je bez komentarza.

Przez środek Europy zapadła"błękitna kurtyna". Po jednej, naszej stronie stoi młode, postępowe społeczeństwo wolne od starców, źle wychowanych dzieci, nieudaczników i cierpiętników. Po drugiej stronie kurtyny chronią się podłe siły ciemnogrodu, papizmu, pełne niewydarzonych jednostek, zmuszanych przez swoje rządy do wychowania swoich dzieci i opieki nad starcami.
Między tymi dwoma społeczeństwami zapadła przepaść niemożliwa do przezwyciężenia. Apeluję do całego świata zrzeszonego w Unii Wrzechświatowej o podjęcie bezwzględnej walki z bezczelnymi kontrrewolucjonistami zza "błękitnej kurtyny"

[Hipolit]

Hm, to na zachętę, sam początek
<wirus się poświęca, wirus wklepuje, wirus nic nie poprawia, leci na zywca, wirus cytuje te słowa bez komentarza>

Premier Wielkiej Brytanii, Roland Nowell, przemawiając na Forum Centralnej Unii Wrzechświatowej powiedział znamienne słowa. Cytujemy je bez komentarza.

Eeee.. serio, tak w oryginale?

Przez środek Europy zapadła"błękitna kurtyna". Po jednej, naszej stronie stoi młode, postępowe społeczeństwo wolne od starców, źle wychowanych dzieci, nieudaczników i cierpiętników. Po drugiej stronie kurtyny chronią się podłe siły ciemnogrodu, papizmu, pełne niewydarzonych jednostek, zmuszanych przez swoje rządy do wychowania swoich dzieci i opieki nad starcami.
Między tymi dwoma społeczeństwami zapadła przepaść niemożliwa do przezwyciężenia. Apeluję do całego świata zrzeszonego w Unii Wrzechświatowej o podjęcie bezwzględnej walki z bezczelnymi kontrrewolucjonistami zza "błękitnej kurtyny"

Niech mnie ktoś podniesie z podłogi, plizzzzzzzzzzz!

[Millenium Falcon]

<ŻGC wpada w ekstazę> Więcej, więcej! Przeprzeprześliczne.
Dobry Wirusek, że wrzucił. Ja sobie będę czytać i notować. I chłonąć mądrość Wielkiego Edukatora.

Wniosek pierwszy: błękitne zasłony są pfłe. Dobrze, że ja mam rolety. Zielone.

Więcej, proooooooszę, bardzo ładnie prooooooszę.

EDiT: <łapie Hipcia za frak, podnosi i otrzepuje> Ech, niektórzy to wartościowej literatury godnie przyjąć nie umieją...

[Małgorzata]

Zachęciłaś mnie do lektury, Wirusa. TO JEST CUDNE! BOSSKIE! NADZWYCZAJNE!
Aż mi się łza w oku... Wzruszenie. No, i w ogóle...
PIĘKNE!

[Cień Lenia]

Przecudnokozackie!*

*)jeno coś mi się zdaje, że winno wylądować w Brejnłoszu ;p

[No-qanek]

Przeinteligentnocudne! Czemu się Wielki Polak nie pochwalił?

[Ebola]

Uwaga od streszczacza. Kursywą zaznaczone zostały fragmenty oryginalne, zeby czytelnik mógł obcować z pięknem języka ojczystego.

„Za błękitną kurtyną”. Roman Bertowski
<to ta książka o złym Masonie>

Scena, przesłonięta błękitną kurtyną, która dzieli dobro i zło, życie i śmierć, szczęście i rozpacz, Boga i Szatana. Świat podzielony, wzajemnie wrogi, znikąd pomocy. Choć...

Orkiestra/Światła/ Kurtyna zapada...opada...nieważne, grunt, że nadal dzieli/Akcja.

Akt pierwszy. „Początek”

Scena pierwsza. Poznajemy bohatera

Stefan, młody dziennikarz ze znajomością wielu języków obcych, co jest nie bez znaczenia, szykuje się do pogrzebu dziadka. Pogrąża się w smutku i wspomnieniach. Dziadek był dla niego bardzo ważny. Nauczył Stefana wielu rzeczy, dał mu wychowanie jakie powinien otrzymać dorastający mężczyzna. Ale nie ma już dziadka, odeszedł, jak to mówią zmienił miejsce zamieszkania i teraz patrzy jak jego wnuk....eeee...to nie to. Nieważne. Dziadek był ważny nie tylko dla Stefana i jego siostry Karoliny. Dziadek był Ważny dla Polski. Stefan to wie, bo w każdą niedzielę, kiedy szli do kościoła, dziadek opowiadał mu o czasach swej młodości, gdy po upadku systemu Sowieckiego pod koniec XX wieku, Polska znalazła się w niezwykle trudnej sytuacji. Okradana przez spadkobierców socjalizmu, gardzona przez obcych, zdana była na zawieruchy historii. To właśnie ruch polityczny, którego dziadek był jednym z przywódców, wyprowadził Ojczyznę z głębokiej zapaści i pokierował do znaczącej roli w Europie i Świecie jaką odgrywa obecnie.

Scena druga. Pogrzeb.

Msza święta była piękna z chórem chłopięcym, który śpiewał tak cudownie, iż miało się wrażenie, ze to śpiewają aniołowie. Potem uroczyste złożenie do rodzinnego grobowca z szykanami.

Scena trzecia. Stypa.

Przyszło wielu znamienitych gości. Ale nas interesuje jeden, który przeprowadził ze Stefanem brzemienną w skutki rozmowę i umówił się z naszym bohaterem na jazdę konną w najbliższym terminie.

Scena czwarta. Wybraniec

Podczas przejażdżki konnej, gość Stefana wyznaje, ze rozmawia z nim w imieniu „czwórki”. Stefan zamarł z niedowierzania. „Czwórka” była najbardziej elitarną jednostką wywiadu. Zajmowali się oni badaniem i prognozowaniem sytuacji społeczno politycznych w różnych krajach oraz najbardziej wyrafinowanym kontrwywiadem. Na podstawie ich wniosków była prowadzona polityka Polska. „Czwórka” miała opinię nieomylnej. Fakt, że zapragnęli skorzystać z jego usług napełnił go dumą, ale i strachem. Był tak słabo przygotowany.
Stefan oczywiście nie pytał co Polska może zrobić dla niego, pytał: „Polsko, co mogę uczynić dla Ciebie?” A Polska na to: Pojedziesz w kraje dalekie. Tam w Europie źle się dzieje. Nasz wywiad chce wiedzieć, kiedy to się wszystko rozsypie na dobre.

W następnym odcinku. Stefan szykuje się do misji
<wirus idzie robić sałatkę. Nie wkurzać wirusa>

[Millenium Falcon]

Aaaaaach
<westchnienie pełne zachwytu, bo słów zabrakło>

EDiT: Ja już wiem czemu kłulik w mojej sygnaturce ucieka! On się boi Stefana!

[Hipolit]

<łapie Hipcia za frak, podnosi i otrzepuje> Ech, niektórzy to wartościowej literatury godnie przyjąć nie umieją...

A dziękuję, sokole jasnyj!
Jak poczuję się lepiej, przeczytam następny post Eboli. Na razie idę wysmarować kolana i łokcie masścią, żeby przestało boleć ;)

[Harna]

EDiT: Ja już wiem czemu kłulik w mojej sygnaturce ucieka! On się boi Stefana!

Kłulik nie ucieka. Kłulik pędzi po pudeł, żeby sobie ogonek przypudłować. Kłulik się w Stefanie zakochał, bo Stefan to jest pławdziwa meńścizna, i chce mieć z nim dużo małych łurzowych kłuliczków. Kłulik poczuł ZWA NATURY.