Drzyzga w mózgu

[Gata Gris]

Jak można porównać kogoś do drzewa tylko dlatego, że ma swoje zdanie na jakiś temat?

Nazwać kogoś samotnym drzewem a suchą gałęzią, to taka różnica, jak skomplementować kobietę, że jest wyjątkowym kwiatem, a nazwać ją zwiędłym płatkiem ;))

[Karola]

Dotyczy to i metafory gałęzistej, i porównywania zakochanych do szaleńców.

Mało na razie, potem sobie zedytuję:
Nimfo, jeśli to prztyczek do mnie - to chcę zapewnić, że nie ma w moich słowach ni krzty kpiny czy pejoratywnego wydźwięku - ani też wartościowania. Od wartościowania i oceny 'lepsze-gorsze-moje-mojsze' jestem jak najdalsza :)

[Dabliu]

Jak można porównać kogoś do drzewa tylko dlatego, że ma swoje zdanie na jakiś temat?

Nazwać kogoś samotnym drzewem a suchą gałęzią, to taka różnica, jak skomplementować kobietę, że jest wyjątkowym kwiatem, a nazwać ją zwiędłym płatkiem ;))

Samotne drzewo - silne, ale statyczne, ślepe, bez horyzontów, bierne...
Raczej o te cechy mi chodziło, a nie sposób ich chyba porównać z wyjątkowością kwiatu?

Edit:

Tak, masz rację. Jednostkową i funkcjonującą wyłącznie w twoim świecie, ale masz, ale masz.
;))))

Nie pragnę przyznawania mi racji :P a jedynie zrozumienia mojej postawy. Przyznaję, została ona sprowokowana postami osób "programowo" odrzucających miłość i głównie do nich kierowałem owo nieszczęsne porównanie, w dalszym ciągu jednak nie widzę w tym niczego niestosownego. Chyba że ktoś taką metaforę bierze za bardzo do siebie, a przecież z zasady ma ona być przejaskrawiona, dla jasności wywodu i porównania.
Nie chciałem przecież powiedzieć, że osoba, której nikt nie kochał (ani rodzice, ani płeć przeciwna, ani wreszcie własne dziecko) jest jakąś pustą lalką pozbawioną życia wewnętrznego, tylko że osobę taką łatwo złamać i jej egzystencja jest krucha, w jakiś sposób niepełna i całkiem możliwe, że nieco przygnębiająca. Nie znam się na tym, ale wydaje mi się, że niejeden psycholog przyznałby mi rację i nie byłaby to dla nikogo potwarz?
Ufff...

[nimfa bagienna]

Dotyczy to i metafory gałęzistej, i porównywania zakochanych do szaleńców.

Mało na razie, potem sobie zedytuję:
Nimfo, jeśli to prztyczek do mnie - to chcę zapewnić, że nie ma w moich słowach ni krzty kpiny czy pejoratywnego wydźwięku - ani też wartościowania. Od wartościowania i oceny 'lepsze-gorsze-moje-mojsze' jestem jak najdalsza :)

Yyyyy?
Karolcia, ja nie sądzę, źeby ktokolwiek pragnął tu kogokolwiek urazić świadomie. Jednak ludzka dusza to delikatne zwierzę i zadrasnąć je moźe nawet miękki puch.

[Olaf]

Dabliu, gdzie porównałem Ciebie, Twoją żonę i córkę do zwierząt? Przedstawiłem jedynie, nie emocjonując się, swoją teorię tyczącą się miłości dodając, że jest ona (tak jak religia) kwestią wiary. I nie mam zamiaru narzucać niczego nikomu. "Człowiek po prostu potrzebował uwznioślić zwykłe sposoby przedłużenia gatunku, które są identyczne ze zwierzęcymi metodami - właśnie po to, żeby się wyróżnić od zwierząt." To jest według Ciebie porównanie do zwierzęcia? Czy raczej stwierdzenie, że miłość (i religia) powstały po to, żeby wyróżnić człowieka od zwierząt? Człowiek pochodzi od zwierzęcia i w człowieku jest mnóstwo tego zwierzęcia przykrytego otoczką cywilizacyjną, religijną i społeczną. Zdobywanie partnerki jest identyczne u człowieka jak u zwierząt: taniec godowy samca, czyli prezentacja i akceptacja samca przez partnerkę. Zmieniła się tylko sceneria i zachowania, założenia pozostały te same. Co do tej nieszczęsnej gałęzi to jest to Twoje mnie widzenie i możesz sobie tak mnie widzieć - nie ma problemu. To Twoja sprawa. Nie zamierzam narzucać Ci swojego, w tym temacie, (właściwie to w żadnym temacie) zdania. Czerpię siłę ze związków w których byłem, bo dały mi wiele szczęścia - to same rozstania są smutne i przygnębiające. Moimi partnerkami były cudowne, niepowtarzalne kobiety (jedna z nich wciąż pozostaje moją najlepszą przyjaciółką) i zawsze będę w sobie nosił ich ciepło. To, że razem spędziliśmy wiele pięknych, jak i smutnych chwil wiele mi obecnie daje. Dzięki nim jestem tym kim jestem, zrozumiałem siebie, wiem jakie popełniłem błędy, wiem też w czym jestem dobry, a co jest moja słabą stroną. Żyję pełnią życia, realizuję się w wielu jego aspektach, jestem szczęśliwy, a siłę czerpię z tego, że kiedyś kochałem i byłem kochany. Może w przyszłości będę zdolny znowu kogoś pokochać, ale to i tak nie zmieni mojego sposobu myślenia o miłości, bo w jej "zwierzęcym" pochodzeniu nie widzę niczego złego.

[Xiri]

Dabliu, najpierw piszesz:

Nie chciałem przecież powiedzieć, że osoba, której nikt nie kochał (...) jest jakąś pustą lalką pozbawioną życia wewnętrznego, tylko że osobę taką łatwo złamać i jej egzystencja jest krucha, w jakiś sposób niepełna i całkiem możliwe, że nieco przygnębiająca.

A zdanie potem:

Nie znam się na tym, ale wydaje mi się, że niejeden psycholog przyznałby mi rację i nie byłaby to dla nikogo potwarz?

Mówię Ci więc, że jesteś w błędzie. To samo mogłyby powiedzieć asy na tych "normalnych", że są słabi, krusi, miotani falami uczuć, bo przecież miłość to uczucie przyziemne, droga przeciwstawna do osiągnięcia oświecenia. Załóżmy, że wybuchnie wojna, to kto wtedy będzie bardziej cierpiał i prędzej się podda: osoby którym rozstrzelano najbliższych, czy ci, którzy nie mają nikogo, a ich serce jest jak z lodu?

Ktoś już tu wspomniał zresztą: w rozmowie padają głównie subiektywizmy.

e: z której strony prawdziwe asy są krusi? Znasz któregoś, który podciął sobie żyły, bo go nikt nie kocha? Takie osoby nawet nie znają uczucia samotności, kiedy osoby "normalne" chodzą po ścianach, kiedy nie mają nikogo wokół siebie. Ile razy słyszymy od "normalnych" "najbardziej w życiu boję się samotności"? Asy w ogóle nie doświadczają czegoś takiego, więc nie można ich nazwać nieszczęśliwymi.

[Dabliu]

Dabliu, gdzie porównałem Ciebie, Twoją żonę i córkę do zwierząt? Przedstawiłem jedynie, nie emocjonując się, swoją teorię tyczącą się miłości dodając, że jest ona (tak jak religia) kwestią wiary. I nie mam zamiaru narzucać niczego nikomu. "Człowiek po prostu potrzebował uwznioślić zwykłe sposoby przedłużenia gatunku, które są identyczne ze zwierzęcymi metodami - właśnie po to, żeby się wyróżnić od zwierząt." To jest według Ciebie porównanie do zwierzęcia? Czy raczej stwierdzenie, że miłość (i religia) powstały po to, żeby wyróżnić człowieka od zwierząt? Człowiek pochodzi od zwierzęcia i w człowieku jest mnóstwo tego zwierzęcia przykrytego otoczką cywilizacyjną, religijną i społeczną. Zdobywanie partnerki jest identyczne u człowieka jak u zwierząt: taniec godowy samca, czyli prezentacja i akceptacja samca przez partnerkę. Zmieniła się tylko sceneria i zachowania, założenia pozostały te same. Co do tej nieszczęsnej gałęzi to jest to Twoje mnie widzenie i możesz sobie tak mnie widzieć - nie ma problemu. To Twoja sprawa. Nie zamierzam narzucać Ci swojego, w tym temacie, (właściwie to w żadnym temacie) zdania. Czerpię siłę ze związków w których byłem, bo dały mi wiele szczęścia - to same rozstania są smutne i przygnębiające. Moimi partnerkami były cudowne, niepowtarzalne kobiety (jedna z nich wciąż pozostaje moją najlepszą przyjaciółką) i zawsze będę w sobie nosił ich ciepło. To, że razem spędziliśmy wiele pięknych, jak i smutnych chwil wiele mi obecnie daje. Dzięki nim jestem tym kim jestem, zrozumiałem siebie, wiem jakie popełniłem błędy, wiem też w czym jestem dobry, a co jest moja słabą stroną. Żyję pełnią życia, realizuję się w wielu jego aspektach, jestem szczęśliwy, a siłę czerpię z tego, że kiedyś kochałem i byłem kochany. Może w przyszłości będę zdolny znowu kogoś pokochać, ale to i tak nie zmieni mojego sposobu myślenia o miłości, bo w jej "zwierzęcym" pochodzeniu nie widzę niczego złego.

W takim razie nie powinieneś żadną miarą odnosić gałęziastego porównania do siebie :)

[Dabliu]

Mówię Ci więc, że jesteś w błędzie. To samo mogłyby powiedzieć asy na tych "normalnych", że są słabi, krusi, miotani falami uczuć, bo przecież miłość to uczucie przyziemne, droga przeciwstawna do osiągnięcia oświecenia. Załóżmy, że wybuchnie wojna, to kto wtedy będzie bardziej cierpiał i prędzej się podda: osoby którym rozstrzelano najbliższych, czy ci, którzy nie mają nikogo, a ich serce jest jak z lodu?

Jestem doprawdy wstrząśnięty i tym razem z pewnością nie zamierzam ujawniać swoich poglądów na temat osób z sercami z lodu, ani pytać o ich priorytety życiowe, reakcje na widok anonimowych trupów i o to, co robią, gdy nie wybucha wojna (poza osiąganiem oświecenia, bo to już wiem, że robią).

[Xiri]

Dabliu

O reakcjach mówić nie można, nie mając statystyk, bo na szczęście to tak strasznych rzeczy nie doszło (i oby nigdy nie doszło), a tamto było mocno prawdopodobnym założeniem. Jednak naukowo udowodnione jest, że osoby aseksualne są odporniejsze na krzywdy psychiczne wyrządzane przez innych ludzi niż osoby "normalne". Nie podam Ci źródła, bo kiedyś miałam to na wykładzie, a co się stało z notatkami - nie mam pojęcia. Piszę z głowy.

Aha. Z tym oświeceniem to nie był opis niczyich doświadczeń życiowych, lecz fikcyjna inwersja do Twojego zdania z tą kruchością :)

[Hipolit]

Znasz któregoś, który podciął sobie żyły, bo go nikt nie kocha?

Bodaj Jaskier wykonywał był balladę "O królewnie Vandzie, która utopiła się w rzece Duppie, bo nikt jej nie chciał".
A całkiem serio - to w okolicach świąt następuje wysyp samotnych wisielców, "spadochroniarzy", czy innych samoubijców. Niekiedy znalezenie osoby, która by zajęła się np. pustym mieszkaniem - graniczyło z cudem, tak bardzo odseparowali sioę od świata i bliźnich.

[Gata Gris]

to w okolicach świąt następuje wysyp samotnych wisielców, "spadochroniarzy", czy innych samoubijców.

Ale to o ludziach samotnych z konieczności, a "prawdziwe asy" Xiri są samotne z wyboru...

[obb]

Orły latają samotnie.

[Gata Gris]

Orły latają samotnie.

Koty też chadzają samotnie, a przecież miło jest od czasu do czasu do kogoś się przytulić...
Żarty żartami, ale ja nie przypadkiem uważam się za stwora pochodzącego od kota - towarzystwo i samotność są najlepsze, gdy się przeplatają :)

[Xiri]

Najlepsze jest latanie i ciało z metalu ;)

to w okolicach świąt następuje wysyp samotnych wisielców, "spadochroniarzy", czy innych samoubijców.

Ale to o ludziach samotnych z konieczności, a "prawdziwe asy" Xiri są samotne z wyboru...

Tak żeby nie było wątpliwości.

"Prawdziwe" - czyli osoby aseksualne z urodzenia, a nie obrażeni na świat samozwańcy, którzy nie potrafią odnaleźć się w miłości
"As" - to oczywiście określenie osób aseksualnych.

[obb]

Ale koty podobno przywiązują się do miejsc, nie do ludzi.